به نقل از «خبرگزاری آریا»

شرح دعاي روز هشتم ماه مبارک رمضان؛ انواع کمک به يتيمان/ اشتباهي رايج درباره يتيم در ميان مردم

تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۵۳۴۵۵۹

خبرگزاري آريا - اشتباهي در ميان مردم ما وجود دارد که ترحم بر يتيم را صرفا نوازش و کمک مالي مي دانند؛ اما شايد نيازمندي هاي ديگري، در اولويت بيشتري باشد.

به گزارش جام نيوز، اشتباهي در ميان مردم ما وجود دارد که ترحم بر يتيم را صرفا نوازش و کمک مالي مي دانند؛ اما شايد نيازمندي هاي ديگري در اولويت بيشتري باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اين صحبت‌هاي حجت الاسلام والمسلمين محمد حسن زماني، مسئول دفتر سياسي اجتماعي حوزه علميه است که در شرح دعاي روز هشتم ماه مبارک رمضان بيان شده است که در ذيل مي‌خوانيم:

«اللهمّ ارْزُقني فيهِ رحْمَةَ الأيتامِ و إطْعام الطّعامِ و إفْشاء السّلامِ و صُحْبَة الکِرامِ بِطَوْلِکَ يا ملجأ الآمِلين/ خدايا روزيم کن در آن ترحم بر يتيمان و طعام نمودن بر مردمان و آشکار نمودن سلام و مصاحبت کريمان به فضل خودت اى پناه آرزومندان».

در بند نخست اين دعا آمده است: «اللهمّ ارْزُقني فيهِ رحْمَةَ الأيتامِ/ خدايا روزيم کن در آن ترحم بر يتيمان».

ما در جامعه خود يتيمان فراواني داريم که بايد توجه خاصي به آنان کرد؛ همچنين دستورات بسياري در آيات و روايات و توصيه هاي فراواني در فقه براي توجه به يتيمان آمده است.

خداوند متعال در آيه 9 سوره ضحي خطاب به نبي مکرم اسلام(ص) مي فرمايد: «فَأَمَّا الْيَتيمَ فَلا تَقْهَرْ/ پس يتيم را هرگز خوار و رانده مساز».

* انواع کمک به يتيمان
کمک به يتيم، دست محبت کشيدن بر سر او مي باشد که گاه به اظهار محبت به اوست؛ گاه به رفع نيازهاي مادي اوست؛ گاه به تعليم و دانش اوست؛ گاه به نصيحت به اوست؛ گاه به ياد دادن مهارت هاي شغلي به اوست؛ گاه به رفع مشکلات معيشتي اوست؛ گاه به درمان بيماري اوست و اين موارد جلوه هاي گوناگوني بر ترحم بر ايتام است.

امام علي(ع) در وصيت نامه خود فرمودند: «الله الله في الايتام، فلا تغبوا افواههم، ولا تضيعوا بحضرتکم/ از خدا بترسيد، از خدا بترسيد، درباره يتيمان، پس براي دهان هايشان به سبب سنگدلي‏تان نوبت قرار ندهيد (که گاهي سير و گاهي گرسنه نگاهشان داريد)».

يکي از وظايفي که همه ما در ماه مبارک رمضان داريم؛ شناسايي يتيمان است؛ البته کميته امداد امام خميني(ره) طرح وسيعي در اين راستا به اجرا درآورده که بسيار قابل تقدير است.

در ميان ايتام، ايتام فاميل که صله رحم مي باشند، مصداق بيشتر و اولويت بالاتري پيدا مي کنند؛ البته اشتباهي در ميان مردم ما وجود دارد که ترحم بر يتيم را صرفا نوازش و کمک مالي مي دانند؛ اما شايد نيازمندي هاي ديگري که ذکر کرديم، در اولويت بيشتري باشد.

در بند دوم آمده است: «و إطْعام الطّعامِ/ خدايا روزيم کن در آن طعام نمودن بر مردمان».

يکي از فلسفه هاي تشريع روزه در اسلام آن است که هنگام گرسنگي به ياد گرسنگان افتاده و انگيزه پيدا کند به نيازمندان کمک نمايد.

امام معصوم(ع) در روايتي فرمودند: «انما فرض الله الصيام ليستوي به الغني و الفقير و ذلك انّ الغني لم يكن ليجد مسّ الجوع فيرحم الفقير، و انّ الغني كلما اراد شيئا قدر عليه، فاراد الله تعالي ان يستوي بين خلقه، و ان يذيق الغني مسّ الجوع والالم، ليرق علي الضعيف و يرحم الجائع/ روزه به اين دليل واجب شده است كه ميان فقير و غني مساوات برقرار گردد، و اين به خاطر آن است كه غني طعم گرسنگي را بچشد و نسبت به فقير اداي حق كند، چرا كه اغنياء معمولاً هرچه بخواهند برايشان فراهم است؛ خدا مي‏خواهد ميان بندگان خود مساوات باشد، و طعم گرسنگي و درد و رنج را به اغنيا بچشاند تا به ضعيفان و گرسنگان رحم كنند».

* انواع نيازمند
نيازمندان دو گونه اند؛ نيازمنداني که درخواست کمک از انسان ها مي کنند که نبايد آنان را رد کرد؛ اما نيازمنداني هستند که «يحسَبُهُم الجاهلُ اغنياءَ من التَّعفُّفِ/ افراد ناآگاه آنها رااز شدت خويشتن داري،بي نياز مي پندارند».

اگر کسي نداند، آنان را غني مي پندارد؛ آنان شايستگي بيشتري براي کمک دارند و بايد اينگونه افراد را پيدا کرد؛ البته براي کمک به آنان نياز نيست نام صدقه يا کمک بر روي آن بگذاريم؛ بايد با عناوين ديگر مانند کادو، هديه، نذري و ... به آنان کمک کرد.

مسئله ديگر افطاري دادن است که در کشور ما بحمدالله به انحاء گوناگون مرسوم است؛ اما افطاري هاي ساده و عمومي که نيازمندان در آن حضور داشته باشند، از بهترين مدل ها مي باشد.

بنده زماني که در کشور مصر حضور داشتم، اين مسئله بسيار پررنگ بود و مراسمات افطاري عامي با نماد فانوس در خيابان ها برپا بود و فانوس نماد ماه مبارک رمضان در کشور مصر است.

مدل ديگري که در ايران وجود دارد؛ اما در مصر رايج تر بود، تهيه بسته هاي افطاري است که بايد پررنگ تر شود.


اطعام طعام بايد سنت حسنه همه ما در غير ماه مبارک رمضان نيز گردد.

اگر فکر کنيم که با کمک به ديگران سبب گرفتاري خود ما مي شود، سوء ظن به خدا مي باشد.

خداوند متعال در سوره مدثر فرموده است: «مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿42﴾ چه چيز شما را در آتش [سقر] درآورد (42) قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿43﴾ گويند از نمازگزاران نبوديم (43) وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿44﴾ و بينوايان را غذا نمى‏ داديم (44)».

در بند سوم دعا مي خوانيم: «و إفْشاء السّلامِ/ خدايا روزيم کن در آن آشکار نمودن سلام».

سلام سنت حسنه اي است که خداوند در دين اسلام قرار داده و افتخار مسلمانان آن است که شعار دين ما سلام مي باشد.

در آيات و روايات توصيه به سلام شده و در آيه 86 سوره نساء آمده است: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ حَسيباً/ و چون به شما تحيّت و درودي گفته شد شما تحيّتي نيکوتر از آن يا همانند آن را بگوييد ، که بي ترديد خداوند حسابرس همه چيز است».

* توصيه به سلام پيش از شروع سخن
در روايات نيز نهي شديم از اينکه بخواهيم پاسخ شخصي را که بدون سلام مطلبي را بيان کرده، بدهيم؛ چراکه پيش از سخن بايد سلام کرد؛ دستور و هدايت پيامبر (صلي الله عليه و سلم) است؛ تا آنجا که فرمودند: «من بدء بالکلام قبل السلام فلا تجيبوه/ اگر کسي پيش از سلام، شروع به سخن کرد، جواب ندهيد».

امام باقر(ع) فرمودند: خداوند افشاء سلام را بسيار دوست دارد؛ افشاء سلام به معناي سلام در همه جا و به همه اشخاص مي باشد.

* از عوامل موفقيت انسان همنشين خوب است
در بند چهارم اين دعا آمده است: «و صُحْبَة الکِرامِ بِطَوْلِکَ يا ملجأ الآمِلين/ خدايا روزيم کن در آن مصاحبت کريمان».
يکي از عوامل موفقيت انسان همنشين خوب است و چه زيباست که همنشيني با خوبان داشته باشند؛ اگر از اصحاب پيامبر، سلمان و ابوذر تربيت شدند، به دليل همنشيني با نبي مکرم اسلام(ص) بوده است.

اگر در اين انقلاب افرادي شبيه شهيد بهشتي(ره)، مطهري(ره)، صدوقي(ره)، رهبر معظم انقلاب و ... به اين برکات رسيده اند، توفيق پيدا کرده اند که گرد شمع امام راحل جمع شده و به اين جايگاه دست پيدا کنند.

حوزه

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۵۳۴۵۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند آموزه‌ مهدوی در دعای عهد و ندبه‌ ی امام صادق (ع)

، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند؛ چرا که مردم آن دوران متأثر از افراد و جریاناتی بودند که با جعل کردن احادیث نبوی، خود را به دروغ همان منجیِ وعده داده شده می‌دانستند و سعی می‌کردند از رهگذر این جعل عنوان، برای خود جایگاه و یا حکومتی دست و پا کنند که اتفاقاً در فتنه خود به موفقیت‌هایی دست یافتند؛ مهم‌ترین این جریانات هم عباسیان بودند که با جعل احادیث پیامبر، مهدی موعود را از نسل جدشان عباس عموی پیامبر معرفی کردند و به این ترتیب، صدها سال بر مسند قدرت نشستند. جالب اسامی که برای حکام خود انتخاب می‌کردند، کاملاً هدفمند بود که نمونه‌های آن را در اسامی‌ای همچون منصور، مهدی، هادی، منتصر و مهتدیِ عباسی می‌بینیم.

دعای ندبه و مبازره امام صادق(ع) با مهدویت دروغین عباسیان و واقفیه

اما دعای عهد را سید بن طاووس در مصباح الزائر، ابن مشهدی در المزار الکبیر، کفعمی در المصباح و البلد الامین و همچنین مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد نقل کرده‌اند. این امر سبب شده تا این دعا همواره بین شیعیان از اعتبار فراوانی برخوردار باشد. با نگاهی کلی به این دعای شریف در می‌یابیم امام صادق علیه‌السلام آن را ذیل چند مقطع از دوران غیبت دسته‌بندی کرده‌اند که شامل 1. عصر غیبت 2. وقت رجعت 3. دوران قیام امام 4. عصر ظهور است.

آنچه مربوط به تبیین رفتاری در عصر غیبت است عبارتند از رساندن سلام به امام، تجدید عهد روزانه با امام،‌ درخواست پیوستن درجرگه یاوران مهدی (عج)،‌ سبقت گرفتن در تحقق اوامر ایشان، درخواست دیدار امام در عصر ظهور و درخواست گشایش امر ظهور است.

درباره مقطع رجعت، در فرازی از این دعا می‌خوانیم: «اللّٰهُمَّ إِنْ حالَ بَیْنِی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَىٰ عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً کَفَنِی، شاهِراً سَیْفِی، مُجَرِّداً قَناتِی، مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحاضِرِ وَالْبادِی»؛ یعنی خدایا اگر بین من و او مرگی که بر بندگانت حتم و قطعی کردی حائل شد، کفن پوشیده از قبر مرا بیرون آور، با شمشیر از نیام برکشیده و نیزه برهنه، پاسخگو به دعوت آن دعوت‌کننده، در میان شهرنشین و بادیه‌نشین.»

درباره آنچه مربوط به قیام امام در بخش اول ظهور ایشان می‌خوانیم: «وَ اجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِکَ، وَناصِراً لِمَنْ لَایَجِدُ لَهُ ناصِراً غَیْرَکَ، وَمُجَدِّداً لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ، وَمُشَیِّداً لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَسُنَنِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وآلِهِ، وَاجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِینَ»؛ یعنی خدایا او را پناهگاهی قرار بده برای ستمدیدگان از بندگانت و یاور برای کسی که یاری برای خود جز تو نمی‌یابد و تجدیدکننده آنچه از احکام کتابت تعطیل شده و محکم‌کننده آنچه از نشانه‌های دینت و روش‌های پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) رسیده است و او را قرار بده، خدایا، از آنان‌ که از حمله متجاوزان، نگاهش داری.» در این فراز، پناهگاه بودن امام، نصرت ایشان نسبت به مؤمنان، تجدیدکننده احکام تعطیل شده و تحکیم‌کننده قله‌های دین و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله مدنظر است.

اما درباره ویژگی امام در عصر ظهور در این فراز می‌خوانیم: «وَ اعْمُرِ اللّٰهُمَّ بِهِ بِلادَکَ، وَأَحْیِ بِهِ عِبادَکَ، فَإِنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: ﴿ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ﴾، فَأَظْهِرِ اللّٰهُمَّ لَنا وَلِیَّکَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّىٰ بِاسْمِ رَسُولِکَ، حَتَّىٰ لَایَظْفَرَ بِشَیْءٍ مِنَ الْباطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ، وَیُحِقَّ الْحَقَّ وَیُحَقِّقَهُ»؛ خدایا به دست او سرزمین‌هایت را آباد کن و بندگانت را به وسیله او زنده فرما، به درستی که تو فرمودی و گفته‌ات حق است که: «در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است»، خدایا ولی‌ات و فرزند دختر پیامبرت که به نام رسولت نامیده شده، برای ما آشکار کن تا به چیزی از باطل دست نیابد، مگر آن را از هم بپاشد و حق را پابرجا و ثابت کند.»

عمران و آبادانی پهنه عالم در عصر ظهور و احیای بندگان از جهل و ضلالت توسط امام، دو نکته مهمی است که در این دعا دیده می‌شود و در سایر احادیث به آن اشاره شده است.

آبادانی زمین و احیای انسان‌ها در عصر ظهور

در دعای ندبه، محوریت مهدویت با خوبان درگاه الهی است؛ به این صورت که امر مهدویت از انبیاء و اولیاء آغاز می‌شود، به ماجرا ائمه علیهم‌السلام می‌رسد و از آنجا ختم به امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه و ندبه و زاری به درگاه خداوند درباره غیبت ایشان و شوق دیدار امام می‌شود. بعد در انتهای این دعا از خداوند درخواست می‌کنیم اعمال‌مان را به واسطه امام عصر عجل الله تعالی فرجه مقبول کند.

انتهای‌پیام/